En wat wil jouw lichaam je vertellen?

Hans Wilmots, CEO van BioRICS, begint met een persoonlijke biecht: “Na een drukke dag drink ik 's avonds heel graag een glas wijn. En je weet hoe dat werkt, van een eerste glas komt algauw een tweede. En als je iedere avond een paar glazen wijn drinkt, dan heeft dat een gigantische impact op jouw energieherstel. Want 's nachts is je lichaam dan bezig met het afbreken van alcohol en niet met het terug opladen van de batterijen van je hersenen. En minder kwalitatieve nachten hebben vanzelfsprekend ook een impact op je energiebalans overdag.” 

Het illustreert meteen waar het bij BioRICS om draait: met een wetenschappelijk onderbouwde app willen ze mensen inzicht bieden op hun werkelijke energiebalans. Want het is niet altijd zo dat wat jou een goed gevoel geeft (dat glaasje wijn ’s avonds) ook goed is voor je lichaam en je geest.  

Beter voorkomen dan genezen 

Hans: “Nu ik dat besef, drink ik regelmatig drie, vier dagen een alcoholvrij biertje. En hoewel ik dat niet zo graag drink als een glas wijn, heeft het wél onmiddellijk impact. Je zal mij niet veranderen, want ik ga dat glas wijn niet laten, maar ik doe af en toe wel eens iets om dat evenwicht terug te vinden. En ondertussen, in de projecten die we gedaan hebben, zien we dit ook terugkomen in de feedback op onze app: ‘ik drink af en toe minder alcohol’, ‘ik kruip eens vroeger in mijn bed om beter te slapen’. Het zijn die kleine gedragsveranderingen waar we op mikken en die een mens nodig heeft om op lange termijn die energiebalans in evenwicht te krijgen.” 

Als spin-off van de KU Leuven ontwikkelt BioRICS algoritmes die iets over de toestand van jouw lichaam vertellen. Gebaseerd op veertig jaar wetenschappelijk onderzoek brengt het jouw energiebalans in beeld. Hans: “Momenteel commercialiseren we Mindstretch. Daarmee weten we in welke mate mensen in staat zijn om de mentale energie die ze dagelijks verbruiken ook tijdig te herstellen. Mensen die op lange termijn dat evenwicht in mentaal energieverbruik niet vinden, lopen het risico op een burn-out. Door daar preventief mee om te gaan en de mensen zelf inzicht te geven op basis van een wearable en een app tonen wij in welke context, in welke omstandigheden ze meer verbruiken dan herstellen of net omgekeerd.” 

Wij weten dat je ziek wordt 

Hans: “Daarnaast leggen we de laatste hand aan een tweede algoritme. Dat is nog niet gecommercialiseerd. Daarmee willen we infecties detecteren nog voor er symptomen waarneembaar zijn. Dat is heel spectaculair. De eerste reactie van de mensen is dat zoiets toch niet kan. Maar wij zijn volop aan het aantonen dat je lichaam sneller weet dat er iets aan de hand is en die signalen ook uitstuurt. Wij pikken ze op en laten jou dat weten, zodat je erop kan anticiperen. We hebben nog een klein beetje werk om de geloofwaardigheid van onze boude stelling te vergroten voor we ermee naar de markt gaan.” 

“Wat professor Daniel Berckmans, van de KU Leuven bestudeerd en ontdekt heeft, is dat het allemaal om lichaamsenergie draait. Pas op, ik ben zelf geen wetenschapper, maar ik probeer het op mijn manier te vertellen. Alles wat er in het lichaam gebeurt, is chemie. En wij verbruiken die energie de hele tijd door. En net zoals een hybride motor maakt je lichaam voortdurend de keuze tussen verbruiken of herstellen. Is er herstel mogelijk dan kiest jouw lichaam daarvoor. Maar wel in de mate dat je lichaam daar nog toe in staat is. Een lichaam dat uitgeput raakt, komt in een vicieuze cirkel terecht: het kan geen energie meer produceren, maar het kan ook niet meer voldoende herstellen om nieuwe energie aan te maken.”  

“Iemand die chronisch onder stress staat bijvoorbeeld, maakt cortisol aan, één van de hormonen die tegengaat dat er in onze cellen nog energie wordt aangemaakt. Dat is een verdedigingsmechanisme.  Het breed gedragen idee dat iemand met een burn-out na zes maanden rust maar eens een keer uit zijn bed moet en opnieuw aan de slag kan, is helemaal fout. Dat lichaam kan gewoon niet meer.” 

Bestaat er dan een connectie tussen beide apps? Hans: “Dat is een hele goede vraag. En het antwoord is: ja. Daarvoor moet je begrijpen dat er verschillende soorten energie zijn: het basale energiesysteem, het fysieke en het mentale. In het basale energiesysteem zit ook het immuniteitsevenwicht. Doordat het lichaam energie kanaliseert naar waar het nodig is op het ogenblik dat er zich een infectie aankondigt, gebeurt er van alles in dat immuniteitsevenwicht. Door continu te monitoren kunnen we die signalen opvangen. Dat is dus een verfijning en een verdieping van dat eerdere algoritme. We zien met andere woorden dat het lichaam zich aan het klaarmaken is om te vechten nog voor er echte ziektesymptomen zijn.” 

Van 850 naar 8,5 mensen 

Hans: “Tot 2019 werkte ik voor één van de belangrijkste organisaties ter wereld op het gebied van Audit, Accountancy en Consultancy. Ik begon er in ’91 als stagiair bedrijfsrevisor, werd vervolgens bedrijfsrevisor en in 2010 ben ik er CEO geworden. Van een ploegje van 25 groeide de organisatie tot 850 mensen. Samen met de ploeg legden we een fantastisch parcours af. Daarbij is mijn motto altijd geweest dat als mensen zich goed voelen op het werk en in hun vel, ze met plezier een extra inspanning leveren voor hun klanten. Die mensgerichte visie had ik in een kranteninterview geponeerd en professor Berckmans had dat opgepikt. Die belde mij op en zei: als je werkelijk geïnteresseerd bent in het welzijn van jouw mensen, dan heb ik een instrument om hun mentale welzijn te meten. Toen hij mij dat vervolgens in detail uitlegde, antwoordde ik: ‘ik denk dat het geweldig is, maar ik snap er niets van.’ Waarop de professor reageerde met ‘Oei, dan heb ik een serieus probleem.’ Lang verhaal kort: zes maanden later zat ik opnieuw met hem aan tafel. In de eerste fase hielp ik hem om middelen te verzamelen en nog een beetje later vroeg hij of ik CEO wilde worden. En nu ben ik CEO van een fantastische spin-off van de KU Leuven. Ik grap altijd dat het om een succesvolle carrièreswitch van van 850+ naar 8,5+ mensen gaat.” 

B2B of B2C? 

Je hebt een beloftevolle app die het mentale welzijn van mensen in kaart brengt, maar hoe zet je die in de markt? 

Hans: “Wij hebben een fantastisch product, maar voor een individu zonder begeleiding is het bijzonder moeilijk om de informatie juist te kunnen kaderen. Ik geef een concreet voorbeeld. Als ik 's avonds heel veel plezier heb als ik naar het voetbal ga, dan kom ik thuis en stel ik vast dat ik heel veel mentale energie verbruikt heb. Want ik was uitgelaten en het was plezant en ik heb mij opgewonden. Hormoongewijs hou ik daar een positief gevoel aan over, maar dat uitje heeft mij wel energie gekost. Als het over energieverbruik gaat, stemt de perceptie van de mensen dus niet altijd overeen met de realiteit. Het risico was reëel dat met een B2C-aanpak er heel veel mensen zouden zijn die na veertien dagen zouden stoppen met onze app omdat die iets anders vertelde dan hoe zij het ervaarden.” 

“Daarom geloven wij meer resultaat te kunnen boeken met een B2B-model. We richten ons naar werkgevers bij wie het mentaal welzijn of het welzijn in het algemeen van hun medewerkers nauw aan het hart ligt. We bieden hen een manier om de mensen zelf inzicht te geven in hun energiebalans en kleine bijsturingen te laten doen in hun gedrag. De organisatie betaalt voor de werknemer. Wij monitoren continu en geven objectieve data. We rapporteren individueel aan de werknemer en in algemene termen aan de werkgever, zonder dat die weet wie er zich in zijn bedrijf minder goed voelt. We schakelen bovendien een vierde partij in, waar individuele werknemers die dat wensen terecht kunnen met hun vragen of problemen. Het spiegelbeeld van de app is m.a.w. een platform waar je als werkgever een coach, een psycholoog of een expert toevoegt, waarmee je werknemers in een veilige context mee kunnen communiceren om zich te laten helpen.” 

Het inspirerende, jonge geweld van Baekeland  

Hans: “We dienden bij VLAIO een subsidieaanvraag in voor een Baekelandmandaat, maar dat verliep in eerste instantie heel moeizaam. Om te begrijpen wat we fout deden, of waarom onze aanvraag geweigerd werd, nam ik contact op met VLAIO. Op die manier zijn we bij VLAIO bedrijfsadviseur Kristine Debruyne terechtgekomen. Dat was een heel fijn, open, constructief gesprek. We kregen meteen heel wat tips en suggesties mee waarmee we aan de slag konden. Vandaag hebben we twee projecten die VLAIO steunt: een ontwikkelingsproject en een Baekelandmandaat. Bij dat laatste doet een doctoraatstudent onderzoek dat zowel voor de universiteit als voor BioRICS nuttige resultaten kan opleveren.” 

“In ons specifieke geval gaat het om Cato Leenders die een studie maakt over de positieve en negatieve gevoelens bij het verbruik van mentale energie. Denk daarbij aan mijn voorbeeldje van het voetbal: kunnen wij op een geautomatiseerde manier uit onze analyses ook het positieve van het negatieve gevoel onderscheiden? Of nog anders gezegd: dreigt iemand die heel veel negatieve energie heeft, sneller in een burn-out te belanden dan iemand die wel veel energie verbruikt, maar er positieve gevoelens bij heeft? Cato heeft net haar eerste publicatie ingediend en het is aanvaard. Ze is een hele verstandige, pientere jongedame die ook heel hard meedenkt. Het is zeker een meerwaarde dat iemand van haar leeftijd met de bril van haar generatie naar onze oplossing en onze organisatie kijkt. Heel inspirerend is dat.” 

Hoe BioRics de volgende jaren zal evolueren valt momenteel moeilijk te voorspellen. Hans: “Evolueren we naar een onderneming met 60 tot 100 in-house medewerkers, of zullen we delen van onze operations outsourcen? Dat hangt van de beschikbaarheid van talent af, maar ook van de wijze waarop ons businessmodel evolueert. We hebben zeker internationale ambities en zijn ervan overtuigd dat we een innovatief product hebben dat op het juiste moment op de markt komt. Sla de krant maar open en is het niet op pagina 1 of 2, dan is het bij wijze van spreken op pagina 3 dat burn-out ter sprake komt. We praten met verschillende partijen om te kijken of en hoe we het best kunnen opschalen. Afhankelijk van hoe dat het evolueert, zal ons personeelsbestand groeien. Een grotere commerciële equipe behoort zeker tot de mogelijkheden.” 

Zeker als je de internationale markt op wil, vormen octrooien een belangrijke bescherming, leren we. Hans: “Ja, wij hebben octrooien en die zitten in de vennootschap. Dat is in een internationale context zondermeer een belangrijk gegeven. Professor Berckmans heeft veertig jaar ervaring en heeft vanuit zijn labo van de universiteit zo’n zeventien producten naar de wereldmarkt helpen brengen. Qua studie en intellectuele eigendom beschikt hij over tonnen ervaring. Met een octrooi is het altijd de kunst, heeft hij mij verteld, om het juiste evenwicht te vinden tussen voldoende op papier zetten om het uniek te maken, maar nooit het achterste van je tong te laten zien zodat er een zweem van onduidelijkheid blijft bestaan voor mogelijke copycats. Dat schijnt de oefening te zijn.” 

Hans: “BioRICS reveals what your body already knew”, dat is de slagzin die ik bedacht voor de algoritmes die wij te bieden hebben. Jouw lichaam weet het al, nu jij nog. Al is het niet makkelijk om het in de markt te zetten, toch ben ik er echt van overtuigd dat het een gigantisch potentieel heeft.”