Circulaire economie om voor te smelten
Als ingenieur ontwerp je probleemoplossend. Op een modeacademie leer je vooral niet vanuit een maatschappelijk probleem te ontwerpen. Met Resortecs wou ik hier verandering in brengen.
De draad die de uitgang vindt
“Hoe kan je mode, technologie en ecologie met elkaar verweven?”, vroeg Cédric Vanhoeck zich in 2014 af. “Dat jaar startte ik aan de modeacademie in Antwerpen nadat ik mijn diploma industrieel ingenieur had behaald aan de TU Delft. De Nederlandse universiteit legt sterk de nadruk op ecologie en het circulaire gedachtegoed en dat vond ik amper terug in de modewereld. De modesector speelt nog steeds enorm in op de consumptiemaatschappij en daar wou ik verandering in brengen.”
En die verandering situeert zich ter hoogte van de naden. Geen composteerbaar textiel dus, maar wel een slim naaigaren, vervaardigd uit smart materials, dat zich uit het kledingstuk wurmt zodra je het verwarmt. Zo komen de stukken los van elkaar en kunnen ze hergebruikt worden. De zijden voering van een vest kan op die manier een tweede leven krijgen als bloesje of sjaaltje.
Cédric: “Ik heb lang met het idee rondgelopen, maar op mijn eentje kon ik het nooit verwezenlijken. Ik nam deel aan het Bryo-programma van VOKA en leerde daar VLAIO kennen. Bedrijfsadviseur Kris Honraet nam me mee op sleeptouw en raadde me aan een haalbaarheidsstudie in te dienen om te onderzoeken of zo’n slimme draad technisch mogelijk was. De goedkeuring van de haalbaarheidsstudie dwong én motiveerde me om een onderneming op te richten, die ik “Resortecs” doopte. Om de financiering van de studie rond te maken, kreeg in een winwinlening toegekend. Een tweede duwtje in de rug.”
Spin-off: de oplosbare draad
“De missie van Resortecs is ‘design for active disassembly’. Dat is volgens ons dé sleutel voor elk textielbedrijf om toch aan circulaire economie te doen”, zegt Cédric overtuigd. “Design for disassembly betekent dat je van bij het ontwerp rekening houdt met het uiteenhalen van het kledingstuk. Textielproducenten hoeven niets te wijzigen aan hun productiemethode. Ze zullen alleen het klassieke naaigaren moeten vervangen door ons slim garen. Zo moet het garen er achteraf niet manueel uitgehaald worden, maar verwijdert het zich vanzelf uit het textiel. En het is net door dat manuele werk te verminderen, dat recyclage economisch rendabel wordt.”
“Vanuit die filosofie ontstond een tweede concept, namelijk het smeltgaren”, gaat Cédric verder. “We ontwikkelden een naaigaren dat aan een temperatuur van 160°C smelt, zodat de verschillende onderdelen als het ware uiteen vallen. Het enige wat je hiervoor moet doen is een paar seconden lang de naad verwarmen.”
Aan circulaire ideeën geen gebrek, maar Cédric had snel handen tekort. Om het smeltgaren in de markt te zetten had hij een co-founder nodig. Dat moest en zou Cedrics jeugdvriendin Vanessa Counaert zijn, die intussen al heel wat economische bagage verzameld had. Die versmelting wierp meteen vruchten af. Begin dit jaar won Resortecs de H&M Global Change Award. Uit de 2600 inzendingen werd Resortecs verkozen tot één van de vijf winnaars, goed voor een geldsom van € 150.000.
Plastic flesjes versus lederen zetels
“Ons smeltgaren is natuurlijk wel een stuk duurder dan het bestaande naaigaren”, geeft Cédric toe. “Het is dus niet zo gemakkelijk klanten te overtuigen om te investeren in een duurzamer productieproces. Behalve als ze er zelf ook baat bij hebben. En dat is zeker het geval voor bedrijven die met dure grondstoffen werken, zoals leer. Niet alleen is het een prijzig materiaal, het is ook een dierlijk product, dus vanuit ethisch standpunt kan je het maar beter tot op de draad verslijten vooraleer je het weggooit.”
“Dat vind ik eigenlijk wel ironisch”, vervolgt Cédric. “We zijn al jaren hard op zoek naar de beste manieren om plastic te recycleren of biologisch afbreekbaar plastic te produceren en dat is een goede zaak, begrijp me niet verkeerd, maar de materiaalkost van petflessen is verwaarloosbaar. Als je dat vergelijkt met een zetel die wordt afgedankt: daar zitten grote lappen stof aan, soms ook leer en een heleboel andere materialen. Maar omdat alles aan elkaar is gelijmd en vastgeniet, zijn ontmanteling en recyclage economisch niet haalbaar. Het circulaire denken moet dus al in de ontwerpfase geïntegreerd worden.”
We zijn al jaren op zoek naar recycleerbaar plastic, maar zetels worden ondertussen zonder schroom verbrand. Terwijl er aan een zetel heel wat dure lappen stof hangen (zoals leder) die perfect hergebruikt kunnen worden. Het wordt hoog tijd dat de textielindustrie wakker wordt.
Vlaanderen Circulair
Over zetels gesproken. Met het smeltgaren van Resortecs kunnen ze dan wel gemakkelijker uit elkaar te halen zijn, maar een hele zetel afgaan en de naden verwarmen met een manueel warmtepistool lijkt ons een heel tijdrovende bezigheid. Cedric: “Om textielvoorwerpen van zo’n grote omvang rendabel te kunnen recycleren, hebben we grotere middelen nodig. We hebben nu een aanvraag ingediend bij Vlaanderen Circulair om op zoek te gaan naar installaties waarin schoenen, zetels, matrassen op een efficiënte manier verhit en ontbonden kunnen worden zonder de grondstoffen te beschadigen. Er bestaan al antibacteriële ovens voor matrassen, dus ook die piste willen we bekijken. Als onze aanvraag wordt goedgekeurd, kunnen we pilots uitvoeren in samenwerking met verschillende textielbedrijven.”
Ook interesse in begeleiding op maat?
De VLAIO bedrijfsadviseurs ondersteunen en adviseren ondernemers om hun innovatieve plannen, groeiambities of bedrijfstransformatie waar te maken. Neem contact met hen op via deze website of mail naar info@vlaio.be.
